Recenzja - Guerlain Ecrin 6 Coleurs 68, Champs - Elysees

Pod postem - TAGiem na temat Guerlain sporo z Was skomentowało paletę, o której napisałam, że jest tak piękna, jak - delikatnie mówiąc - słaba. Żeby więc nie być gołosłowną, postanowiłam Wam ją przybliżyć.
Szczerze mówiąc zwlekałam wieki całe z jej recenzją, bo naprawdę nie cierpię takich rozczarowań, zwłaszcza, że tak jak napisałam marzyłam o niej i śniła mi się po nocach od momentu, kiedy jeszcze latem zobaczyłam jej promo. Champs-Elysees to jest ni mniej ni więcej, ale dokładnie to, co tygryski lubią najbardziej - fiolet w towarzystwie szarości z dodatkiem czerni. Nie istniała jeszcze wtedy lepiej skomponowana paleta /teraz quady z LE MAC Me Over i Daphne postawiłabym ciut wyżej, ale pewnie jest to spowodowane w dużej mierze moim rozczarowaniem tą paletą/

Opakowanie - ciężkie i efektowne, co tu dużo mówić. Byłoby jeszcze lepsze, gdyby w całości wykonane było z metalu, bo wierzchnia klapka trochę uroku mu odbiera tym plastikiem. Pod ażurowym wieczkiem zatrzaskiwanym na magnes jest dodatkowa klapa z lusterkiem - dosyć dużym w którym od bidy idzie się pomalować. Dołączony pędzelek nie jest najgorszy i zdarzyło mi się z niego kilka razy skorzystać. Wkład z cieniami prawdopodobnie można wymienić, co zauważyłam robiąc zdjęcia, jednak świadomość wrodzonego talentu do destrukcji nakazała mi trzymać się od tego z daleka.Może cienie są słabo nasycone, ale jak dotąd w całości.

Produkt - Cieni w palecie jest 6. Biała brokatowa perła, trzy szarości - jedna srebrzysta + dwie cieplejsze, czerń oraz przepiękny fiolet. Różne wykończenia.

Efekt/Działanie - pigmentacja tych cieni jest maksymalnie delikatna i słaba. Bardzo trudno wykrzesać z nich efekt intensywniejszy, niż subtelny, dzienny makijaż biznesowy. Dokładnie tak mi się to kojarzy.
Pracuje się z nimi nawet dosyć przyzwoicie, jeśli zaakceptuje się fakt, że wyczarowanie ciemnego wieczorowego smoky tą paletą jest słabo realne. Nie mniej jest to ciągłe dokładanie i dokładanie cienia, by kolor stał się widoczny.

Oczywiście wszystko też zależy od typu urody - i to, co na mnie, ciemnej szatynce będzie ledwo widoczne, biorąc pod uwagę dodatkowo moje czarne, trochę grubsze oprawki okularów, u jasnej blondynki będzie się nadawało jedynie na wieczorne wyjście.
Wszystko byłoby jeszcze do przeżycia, w końcu nie muszę codziennie chodzić pomalowana jakoś szczególnie mocno, gdyby nie fakt, że trwałością one również niekoniecznie powalają. Trzymają się na Paint Pocie do późnego popołudnia - w moim odczuciu to zdecydowanie zbyt krótko, jak na cienie o takiej renomie i nie ukrywajmy równej tej renomie cenie.

Podsumowując - być może inne numery są lepsze, być może to moje wygórowane oczekiwania. Pamiętam rozmowę ze znajomą makijażystką odnośnie tych cieni. Powiedziała mi, że podobnie rzecz miała się z dawnymi limitowanymi czwórkami Chanel, które w ogóle nie dawały koloru. Doszłyśmy do wniosku, że być może taka jest polityka marek selektywnych odnośnie tych droższych palet - czegokolwiek by na ich temat nie powiedzieć - trzeba oddać im sprawiedliwość - nie ma takiej możliwości, by tymi cieniami zrobić sobie krzywdę. Być może więc takie są oczekiwania wiernych klientek tych ekskluzywniejszych marek selektywnych, do których ja się z całą pewnością nie zaliczam, ponieważ zdecydowanie częściej sięgam jednak po marki stricte makijażowe jak chociażby MAC, MUFE, czy Smashbox. Być może to właśnie w tym tkwi cały sekret, że tą szóstką bez problemu delikatnie i elegancko pomaluje się pani prezes na zebranie, nie robiąc sobie przy tym  ziaziu. Nie wiem, mnie ta paleta rozczarowuje i mimo, że kocham ją za zestawienie kolorystyczne, to używam naprawdę sporadycznie. Głównie przed wyjazdem robiąc delikatny makijaż do samochodu, kiedy wszystkie inne palety mam już spakowane i tylko Champs - Elysees zostaje w domu.